به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سیدمهدی میرغضنفری معاون تعالی دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت گفت: در حال حاضر چندین دانشگاه علوم پزشکی دارای دانشکده یا گروه طب سنتی فعالیت دارند که این تعداد متخصص، داروساز و پزشک مسلط به طب سنتی ایرانی بسیار کم است. 
 میرغضنفری گفت: از سال ۱۳۸۶ به بعد که رشته طب سنتی ایرانی وارد دانشگاه‌ها شد؛ پزشکان و داروسازان با شرکت و موفقیت در آزمون دکتری تخصصی می‌توانند وارد رشته طب سنتی یا داروسازی سنتی شده، تخصص کسب کنند و به عنوان عضو هیئت علمی، کادر درمان و داروساز در حوزه طب ایرانی مشغول به کار شوند.
وی افزود: همچنین در سال‌های اخیر درس طب سنتی و مکمل به عنوان دو واحد اجباری در برنامه درسی هفت رشته علوم پزشکی شامل، پزشکی، دندان‌پزشکی، داروسازی، تغذیه، مامایی، فیزیوتراپی و پرستاری قرار گرفته است.
معاون تعالی دفتر طب ایرانی و مکمل یادآور شد: در بسیاری از شهر‌ها یا استان‌ها متخصص یا پزشک دوره دیده مسلط به طب سنتی وجود ندارد و مردم به آنها دسترسی ندارند. همچنین، بسیاری از پزشکان علاقه‌مند به آشنایی با طب سنتی هستند، اما فرصت و شرایط شرکت در آزمون دکتری تخصصی را ندارند و از طرفی تعداد دوره‌های علمی طب سنتی ایرانی که مورد تأیید وزارت بهداشت باشد نیز بسیار کم است. در این شرایط دو واحد درسی که در دانشگاه‌های علوم پزشکی وجود دارد بسیار کمک کننده است.
وی افزود: در مراکز ارائه خدمات طب سنتی (سلامتکده ها، مطب‌ها) نیاز به دستیار‌هایی است که در کنار پزشکان باشند و به صورت علمی و اصولی با مفاهیم اعمال یداوی شامل حجامت، بادکش، درک یا همان ماساژ، رگ‌گیری، زالو درمانی و فصد خون آشنا باشند. اما تعداد دستیاران پزشک که در زمینه طب سنتی ایرانی فعالیت کنند بسیار کم است البته اخیراً کلاس‌های محدودی برگزار می‌شود.
معاون تعالی دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت اظهار کرد: در بحث دارو، دارو‌های زیادی مجوز گرفته و در داروخانه‌ها موجود است، اما هنوز کافی نیست. ضمن اینکه بسیاری از خدمات و دارو‌های طب سنتی بیمه نیستند که فشار مالی زیادی را به مردم وارد می‌کند.

گفتنی است در بند ۱۲ سیاست‌های سلامت ابلاغ شده مقام معظم رهبری نیز بر بازشناسی، تبیین، ترویج، توسعه و نهادینه نمودن طب سنتی ایران تاکید شده است. همچنین تبادل تجربیات با سایر کشور‌ها در زمینه طب سنتی، نظارت وزارت بهداشت بر ارائه خدمات طب سنتی و گیاهان دارویی، برقراری تعادل و تبادل منطقی میان طب سنتی و طب نوین و اصلاح سبک زندگی در عرصه تغذیه، از دیگر موارد است.